Streszczenie
Wstęp: Celem pracy jest przedstawienie wyników u pacjentów, których poddano zabiegowi wymiany sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej (IOL) z powodu niesatysfakcjonującej pacjenta pooperacyjnej ostrości wzroku. Analizie poddano również przyczyny uzyskania pooperacyjnej ostrości wzroku nieakceptowanej przez pacjenta.
Materiały i metody: Pięciu pacjentów (5 oczu) w wieku od 55–68 lat, operowanych w Oddziale Klinicznym Chorób Oczu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Sosnowcu w latach 2002–2007 z powodu uzyskania pooperacyjnej ostrości wzroku nieakceptowanej przez pacjentów. Refrakcja przed zabiegiem wynosiła od –7,0 do +2,5 D. Niesatysfakcjonująca pooperacyjna ostrość wzroku wynikała: u jednego pacjenta – z nieprawidłowej kalkulacji mocy soczewki wewnątrzgałkowej z powodu niepoprawnie przeprowadzonej keratometrii, u czterechmpacjentów – z błędnego pomiaru długości osiowej gałki ocznej. Okres od pierwotnej operacji zaćmy do refrakcyjnej wymiany IOL wynosił od 3–9 miesięcy. Okres obserwacji pooperacyjnej wynosił 2 lata.
Wyniki: Nie odnotowano żadnych powikłań śródoperacyjnych ani pooperacyjnych. Ostrość wzroku po zabiegu wynosiła od 0,7 do 0,9 bez korekcji. Astygmatyzm pooperacyjny rogówkowy wynosił < 1,0 D we wszystkich oczach. Reimplantacja sztucznych soczewek wewnątrzgałkowych we wszystkich przypadkach była przeprowadzona do torebki soczewki.
Wnioski: Refrakcja pooperacyjna po chirurgii zaćmy z implantacją IOL powinna spełniać oczekiwania pacjenta. U chorych niezadowolonych z pooperacyjnej ostrości wzroku należy rozważyć refrakcyjną wymianę IOL. Jednak każdy kolejny zabieg jest obciążony ryzykiem powikłań śród- i pooperacyjnych i wymaga dużego doświadczenia, a także szczególnej ostrożności ze strony operatora.
