Streszczenie
Prezbiopia, inaczej starczowzroczność, to stan utraty zdolności ostrego widzenia z bliskiej odległości. Jest to związane ze zmianami zachodzącymi w soczewce oka i mięśniu rzęskowym. Soczewka staje się mniej elastyczna, a wydolność mięśnia rzęskowego zostaje stopniowo zmniejszona. W efekcie ograniczona zostaje możliwość akomodacji oka. Proces ten ma miejsce zwykle po 40 roku życia pacjenta i następuje stopniowo. Leczenia przyczynowego nie ma. Istnieje metoda chirurgiczna pozwalająca na uzyskanie efektu akomodacji podobnego do soczewki naturalnej oka. Jest to zabieg wymiany soczewki wewnątrzgałkowej, podobny w technice do zabiegu fakoemulsyfikacji zaćmy ze wszczepem soczewki sztucznej. Stosuje się przy nim jednak bardziej zaawansowaną technologicznie soczewkę, dającą możliwość akomodacji oka. Stosuje się również efekt pseudoakomodacyjny poprzez użycie soczewek dwu- lub wieloogniskowych. Metody chirurgiczne to chirurgia rogówki, twardówki oraz zabiegi wewnątrzgałkowe. W pracy przedstawiono obecnie stosowane metody rogówkowe, chirurgiczne i laserowe, takie jak: presbyLASIK, INTRACOR, metoda wszczepienia wkładki śródrogówkowej KAMRA i wewnątrzgałkowe chirurgiczne metody korekcji nadwzroczności związanej z wiekiem. W większości wymienionych metod jest dodatkowo możliwość skorygowania refrakcji oka, wad sferycznych oraz astygmatyzmu, również do dużych ich wartości. Kluczową rolę przy samym wyborze metody, jak i w powodzeniu jej zastosowania odgrywa odpowiednia kwalifikacja pacjenta. Oczekiwania pacjenta nie mogą być ponad możliwości, które można mu zaoferować.
