Streszczenie
Cel: Retrospektywna, kliniczna charakterystyka pacjentów z pierwotnym odwarstwieniem siatkówki, leczonych metodą zewnątrztwardówkową w Klinice Okulistyki AM w Białymstoku w latach 1995–2004.
Metody: Analizowana grupa składała się z 413 pacjentów (205 mężczyzn i 208 kobiet) w wieku od 18 do 90 lat (51,4±18,5 lat), operowanych z powodu pierwotnego odwarstwienia siatkówki (o.s.) w Klinice Okulistyki AM w Białymstoku w latach 1995–2004. We wszystkich przypadkach w leczeniu wykorzystane były tradycyjne techniki chirurgii zewnątrztwardówkowej. Analizowano następujące czynniki: płeć i wiek pacjentów, miejsce zamieszkania, charakter wykonywanej pracy, miejscowe czynniki ryzyka, rozległość odwarstwienia, rodzaj i lokalizację otworów, przed- i pooperacyjną ostrość wzroku, a także anatomiczny i czynnościowy wynik operacji. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej za pomocą testów: t-studenta oraz chi2, przyjmując poziom istotności wyników dla p<0,05.
Wyniki: Za czynniki najbardziej predysponujące do o.s. uznano wysoką krótkowzroczność oraz pracę fzyczną. Uraz odgrywał mniejszą rolę. Nie wykazano istotnych statystycznie zależności miedzy o.s. a płcią, miejscem zamieszkania czy stroną, po której doszło do o.s. U więcej, niż połowy pacjentów (50,6%), odwarstwienie siatkówki w chwili przyjęcia do kliniki obejmowało 2 kwadranty (209 osób, 50,6%). W 75% przypadków rozpoznano otwory pojedyncze, wśród których przeważały podkowiaste (37,6%) i linijne przedarcia (23,4%). Najczęstszą lokalizacją przedarcia był kwadrant skroniowy górny (57,2%). Całkowite przyłożenie siatkówki uzyskano w 83,0% po jednym lub po dwóch zabiegach chirurgicznych. Poprawę ostrości wzroku stwierdzono u 55,7% pacjentów (230 osób),zaś u 34,1% (141 osób) widzenie pozostało bez zmian, u 10,2% (42 badanych) odnotowano pogorszenie ostrości widzenia o 2–4 rzędy na tablicy Snellena do dali.
