Niepowodzenie laseroterapii w przebiegu retinopatii cukrzycowej proliferacyjnej ze współistniejącym obrzękiem twardzinowym – opis przypadku
lek. med. Aneta Harasimiuk, lek. med. Ewelina Maj,
prof. dr hab. n. med. Krystyna Raczyńska
Streszczenie
Opisujemy przypadek 69-letniego mężczyzny leczonego
od 1995 roku w Bydgoskim Centrum Diabetologicznym z
powodu cukrzycy 2-go typu. Retinopatia cukrzycowa proliferacyjna w obu oczach rozwinęła się u niego w 2005 roku,
po 10 latach od stwierdzenia cukrzycy. Wykonano panfotokoagulację siatkówki obu oczu. W 2006 roku w Klinice
Dermatologii Uniwersytetu im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy
stwierdzono obrzęk twardzinowy.
Obrzęk twardzinowy (scleroedema diabeticorum)
jest jednostką chorobową występującą w przebiegu
cukrzycy w 2,5–3,0% przypadków. Zazwyczaj dotyczy on źle wyrównanej cukrzycy.
U naszego pacjenta zmiany skórne znajdowały się
na plecach, karku i tylnej powierzchni szyi. Pomimo
wykonanej laseroterapii, po 4 latach wystąpił wylew
do ciała szklistego oka prawego i pojawiła się neowaskularyzacja na siatkówce w oku lewym. Ponownie wykonano panfotokoagulację siatkówki obu oczu.
Następnie w 2010 roku stwierdzono zaćmę jądrową
i jaskrę wtórną w obu oczach. Włączono Cosopt
2 x dziennie do obu oczu. W 2011 roku wykonano zabiegi operacyjne zaćmy w obu oczach z wszczepem
sztucznej soczewki do komory tylnej. W lutym 2012
roku w oku prawym przy ostrości wzroku V.o.d. = 0,1;
T.o.d. = 20 mmHg, stwierdzono rubeozę tęczówki,
stosunek wielkości tarczy do zagłębienia c/d = 0,9,
ostrość wzroku w oku lewym V.o.s. = 0,8; T.o.s. =
19 mmHg, c/d = 0,5, bez neowaskularyzacji siatkówki. Uzupełniająca panfotokoagulacja i leczenie
przeciwjaskrowe nie przyniosły oczekiwanego efektu. Ostrość wzroku spadła do poczucia światła. Celem pracy jest pokazanie, że pomimo zastosowania
laseroterapii i stałej kontroli okulistycznej niewyrównana cukrzyca prowadzi do utraty wzroku.
Streszczenie
Opisujemy przypadek 69-letniego mężczyzny leczonego od 1995 roku w Bydgoskim Centrum Diabetologicznym z powodu cukrzycy 2-go typu. Retinopatia cukrzycowa proliferacyjna w obu oczach rozwinęła się u niego w 2005 roku, po 10 latach od stwierdzenia cukrzycy. Wykonano panfotokoagulację siatkówki obu oczu. W 2006 roku w Klinice Dermatologii Uniwersytetu im. dr. A. Jurasza w Bydgoszczy stwierdzono obrzęk twardzinowy.
Obrzęk twardzinowy (scleroedema diabeticorum) jest jednostką chorobową występującą w przebiegu cukrzycy w 2,5–3,0% przypadków. Zazwyczaj dotyczy on źle wyrównanej cukrzycy.
U naszego pacjenta zmiany skórne znajdowały się na plecach, karku i tylnej powierzchni szyi. Pomimo wykonanej laseroterapii, po 4 latach wystąpił wylew do ciała szklistego oka prawego i pojawiła się neowaskularyzacja na siatkówce w oku lewym. Ponownie wykonano panfotokoagulację siatkówki obu oczu. Następnie w 2010 roku stwierdzono zaćmę jądrową i jaskrę wtórną w obu oczach. Włączono Cosopt 2 x dziennie do obu oczu. W 2011 roku wykonano zabiegi operacyjne zaćmy w obu oczach z wszczepem sztucznej soczewki do komory tylnej. W lutym 2012 roku w oku prawym przy ostrości wzroku V.o.d. = 0,1; T.o.d. = 20 mmHg, stwierdzono rubeozę tęczówki, stosunek wielkości tarczy do zagłębienia c/d = 0,9, ostrość wzroku w oku lewym V.o.s. = 0,8; T.o.s. = 19 mmHg, c/d = 0,5, bez neowaskularyzacji siatkówki. Uzupełniająca panfotokoagulacja i leczenie przeciwjaskrowe nie przyniosły oczekiwanego efektu. Ostrość wzroku spadła do poczucia światła. Celem pracy jest pokazanie, że pomimo zastosowania laseroterapii i stałej kontroli okulistycznej niewyrównana cukrzyca prowadzi do utraty wzroku.
