Streszczenie
Z powodu cukrzycy choruje 246 milionów ludzi na świecie, a retinopatia cukrzycowa jest jedną z głównych przyczyn utraty wzroku nie tylko w krajach rozwiniętych, lecz także rozwijających się. Cukrzycowy obrzęk plamki (diabetic macular oedema), który może wystąpić w każdym stadium retinopatii cukrzycowej, jest obecnie główną przyczyną utraty wzroku u osób chorujących na cukrzycę.
Szybka diagnostyka z wykorzystaniem optycznej koherentnej tomografii (optical coherence tomography), barwnej fotografii dna oka i angiografii fluoresceinowej (angiography fluorescein) oraz odpowiednie leczenie chorych na cukrzycę ma za zadanie zahamować lub spowolnić rozwój tego schorzenia. Obecnym standardem leczenia cukrzycowego obrzęku plamki jest fotokoagulacja laserowa. Jest to procedura, w której laser jest używany do zamykania przeciekających naczyń krwionośnych oraz do wykonania przypaleń celem redukcji obrzęku. Laseroterapia nie jest pozbawiona efektów ubocznych, tj. częściowej utraty widzenia obwodowego i zmierzchowego. Z powodu działań ubocznych laseroterapii i z myślą o poprawie ostrości wzroku, okuliści uzupełniają terapię farmakologiczną łącząc laser z iniekcjami doszklistkowymi sterydów lub lekami antyVEGF. Aby podtrzymać efekt terapeutyczny leczenie farmakologiczne jest ograniczone do wielokrotnych iniekcji doszklistkowych.
Wiedza na temat patogenezy obrzęku plamki w cukrzycy nieustannie się pogłębia, rozwijają się też nowe metody leczenia i diagnostyki. Okulista stoi więc przed koniecznością wyboru najbardziej odpowiedniego typu terapii, zgodnego z obecną wiedzą medyczną.
