Obwódka starcza, czyli gerontoxon, to białawy pierścień przy rąbku rogówki powstający na skutek hialinizacji istoty właściwej lub odkładania się w niej złogów cholesterolu. Podobieństwo jej patogenezy do mechanizmu tworzenia blaszki miażdżycowej w tętnicach zachęciło wielu badaczy do poszukiwania związku między obecnością gerontoxonu a występowaniem chorób sercowo-naczyniowych.
Dowiedziono, że u pacjentów obarczonych tradycyjnymi czynnikami ryzyka wystąpienia tych schorzeń, przede wszystkim zaburzeniami gospodarki lipidowej, częściej występuje obwódka starcza. Do innych, ważnych czynników współistniejących należą: nadciśnienie tętnicze, otyłość, cukrzyca, czyli częste choroby cywilizacyjne dotykające coraz większą część społeczeństwa, oraz palenie papierosów. Zdarza się, że izolowany gerontoxon występuje u osób zdrowych i nieobciążonych. Nadal poszukuje się jednak dowodu na to czy zmiana ta może wówczas stanowić niezależny czynnik predykcyjny chorób układu krążenia. Kwestią otwartą pozostaje również strategia postępowania prewencyjnego u takich pacjentów i ewentualnego objęcia ich wielospecjalistyczną opieką medyczną.
Obwódka starcza była tematem szeroko badanym w latach 70. i 80. ubiegłego wieku, jednak dopiero teraz rozwój technik obrazowania pozwala na jeszcze szybsze jej wykrycie i bliższe przyjrzenie się jej mikrostrukturze.
