Przyczyną wrodzonego niedowładu mięśnia skośnego górnego są zwykle zaburzenia anatomiczne w obrębie jego ścięgna, najczęściej zbyt długie, luźne ścięgno. Przyczyną nabytego uszkodzenia mięśnia skośnego górnego jest natomiast uszkodzenie nerwu unerwiającego ten mięsień, tj. nerwu bloczkowego. Nagłe pojawienie się nabytego niedowładu wywołuje u chorych podwójne widzenie.
Opisywany przypadek to 23-letnia pacjentka, u której po urazie komunikacyjnym pojawiły się nagle objawy niedowładu mięśnia skośnego górnego z podwójnym widzeniem. Nie stwierdzono ekscyklotropii, a analiza fotografii z dzieciństwa wykazała obecność wyrównawczego ustawienia głowy. Pacjentka zaprzeczała jakimkolwiek problemom z ustawieniem oczu, zezem czy podwójnym widzeniem przed wypadkiem. Przeprowadzone w czasie zabiegu operacyjnego badanie biernej ruchomości w przywiedzeniu ku górze wykazało nadmierny ruch w tym kierunku, co sugerowało obecność długiego ścięgna mięśnia skośnego górnego. Osłabiono operacyjnie mięsień skośny dolny, uzyskując całkowite ustąpienie podwójnego widzenia i wyrównawczego ustawienia głowy.
U opisywanej pacjentki objawy pojawiły się bezpośrednio po urazie głowy, ale miały cechy sugerujące wrodzony charakter niedowładu mięśnia skośnego górnego. Można je uważać za wrodzony niedowład mięśnia skośnego górnego wynikający z zaburzeń anatomicznych jego ścięgna. Uraz tylko wywołał dekompensację długotrwałego, wrodzonego zaburzenia. Bardzo dobry wynik pooperacyjny wy-daje się potwierdzać wrodzony charakter zaburzenia. Ważne jest, aby pamiętać, że obecność podwójnego widzenia, nawet u pacjentów po urazie głowy, nie wyklucza wrodzonego charakteru niedowładu mięśnia skośnego górnego.
