Heparyna to polimerowy związek z grupy glikozoaminoglikanów. Dzięki swojej budowie i właściwościom fizyko-chemicznym spełnia ona bardzo ważną funkcję w wielu procesach fizjologicznych, przede wszystkim w regulacji kaskady procesu krzepnięcia krwi. Uzyskanie formy syntetycznej przyczyniło się do szerokiego stosowania heparyny w terapii schorzeń układu krążenia, gdzie odgrywa fundamentalną rolę.
Związek ten to nie tylko inhibitor krzepnięcia. Pełni również ważną funkcję w procesach immunologicznych, zapalnych i reakcjach międzykomórkowych. Te właściwości są bardzo pożądane w terapii schorzeń okulistycznych. Już w latach 80-tych ubiegłego wieku heparyna znalazła zastosowanie w produkcji wszczepów wewnątrzgałkowych, pozwalając na znaczną redukcję efektów ubocznych operacji zaćmy i szybsząrekonwalescencję wzrokową.
Poza formą stosowaną wewnątrzgałkowo, heparyna może być również podawana miejscowo w postaci kropli do worka spojówkowego. Jej korzystne właściwości wynikają z podobieństwa do budowy chemicznej substancji tworzących warstwę mucynową filmu łzowego. Pozytywne efekty terapeutyczne tej postaci heparyny odnotowano zarówno w łagodzeniu objawów dyskomfortu towarzyszących zespołowi suchego oka, jak i w leczeniu wspomagającym w tak trudnych i zagrażających widzeniu jednostkach chorobowych, jak: zespół Stevensa-Johnsona, rzekomobłonicze zapalenie spojówek czy ciężkie oparzenia powierzchni oka. Łatwa dostępność preparatów, ich dobra penetracja i relatywnie niski koszt czynią heparynę wartą rozważenia alternatywą lub dodatkowym narzędziem w terapii okulistycznej.
