Zespół tęczówkowo-rogówkowo-śródbłonkowy (iridocorneal endothelial syndrome – ICE) jest rzadką jednostką kliniczną, o nieznanej etiologii, której pierwszym objawem jest często ostre zamknięcie kąta przesączania. W etiologii schorzenia bierze się pod uwagę zakażenie wirusem Herpes. Cechami charakterystycznymi tej choroby są: postępujący zanik tęczówki, zespół znamienia tęczówki (Cogana-Reesa) oraz zespół Chandlera. Te trzy postacie kliniczne mogą ze sobą współistnieć. Zespół ten występuje najczęściej jednostronnie, a do grupy ryzyka należą kobiety w średnim wieku. Istotą schorzenia jest migracja przez kąt przesączania nieprawidłowych komórek śródbłonka rogówki na powierzchnię tęczówki. Komórki śródbłonka przybierają wygląd „młotkowanego srebra”. U około połowy pacjentów dochodzi do jaskry wtórnej w efekcie zamknięcia kąta przesączania przez zrosty.
Chcieliśmy przedstawić przypadek 31-letniego mężczyzny, który zgłosił się na ostry dyżur okulistyczny z powodu obniżenia ostrości wzroku oraz dolegliwości bólowych gałki ocznej lewej. W badaniu klinicznym stwierdzono zwyżkę ciśnienia wewnątrzgałkowego do około 60 mmHg w oku lewym, a w badaniu gonioskopowym praktycznie całkowite zarośnięcie kąta przesączania. Na podstawie charakterystycznego obrazu klinicznego rozpoznano zespół tęczówkowo-rogówkowo-śródbłonkowy. Przeprowadzono zabieg chirurgiczny – trabekulektomię z mitomycyną C, uzyskując normalizację ciśnienia i poprawę ostrości wzroku. W badaniu kontrolnym w trzy miesiące po zabiegu zaobserwowano ponowny wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego. Z tego powodu chorego poddano rewizji trabekulektomii z aplikacją mitomycyny C. W ciągu dalszej siedmiomiesięcznej obserwacji nie odnotowano żadnych powikłań, ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostawało w granicach normy.
