Wysiękowe AMD jest typowym przykładem postępującej choroby przewlekłej, wymagającej wieloletniego, systematycznego monitorowania i leczenia. W jej diagnostykę i terapię zaangażowane są następujące podmioty: chory, retinolog i płatnik, jakim jest NFZ. Dla ośrodków prowadzących terapię anty-VEGF dylematem pozostaje zapewnienie chorym jak najlepszej opieki i jednocześnie działanie zgodne z wytycznymi katalogu świadczeń NFZ oraz procedurą B02, przy ograniczonej kontraktami ilości iniekcji doszklistkowych i wizyt ambulatoryjnych. W tej sytuacji warto posiłkować się danymi o biologii i farmakokinetyce dostępnych preparatów o działaniu anty-VEGF zarejestrowanych w terapii wysiękowego AMD, aby wybrać optymalną dla chorego (i ośrodka świadczącego usługi w ramach NFZ) opcję lekową.
W 2013 r. stał się dostępny, zarejestrowany przez EMEA w krajach Unii Europejskiej, nowy preparat podawany do ciała szklistego w powtarzalnych iniekcjach – aflibercept – VEGF-Trap (Eylea, Bayer). Charakteryzuje go wysokie powinowactwo do VEGF, dzięki czemu okres jego działania jest dłuższy, a zatem możliwe staje się zwiększenie odstępów cza-sowych między kolejnymi iniekcjami. Aflibercept utrzymuje się w komorze ciała szklistego od 48 do 83 dni. Zdolność wiążąca VEGF przez aflibercept jest istotnie większa niż dla bewacizumabu czy ranibizumabu, co wydłuża jego okres półtrwania i działanie. Uwzględniając dłuższy czas działania afliberceptu, jego większą siłę wiązania VEGF w porównaniu z ranibizumabem i możliwość udzielenia świadczenia wg procedury B02 po fazie nasycenia dopiero wtedy, gdy wzrośnie grubość siatkówki lub pogorszy się ostrość wzroku, czynią aflibercept lekiem preferowanym.
