Autor omawia jaskrę normalnego ciśnienia w aspekcie występowania zmian w narządzie wzroku u osób bez zdecydowanych zwyżek ciśnienia wewnątrzgałkowego, zwracając uwagę na wieloobjawowość tego schorzenia i często towarzyszące im objawy ogólnoustrojowe. Następnie podkreśla, że mimo niskich (mieszczących się w granicach statystycznej normy) wartości ciśnienia wewnątrzgałkowego, przy postępującej neuropatii zaleca wdrażanie miejscowego i/lub ogólnoustrojowego leczenia zachowawczego. Jednak przy braku pożądanego efektu terapeutycznego mogą zaistnieć wskazania do przeciwjaskrowych zabiegów laserowych (ALT i SLT), jak również przetokowych operacji przeciwjaskrowych.
Na zakończenie autor wspomina o skojarzonym postępowaniu dotyczącym stylu życia, aktywności fizycznej i diety z dodatkiem witamin, mikroelementów i magnezu. Zaleca prowadzenie chorych na jaskrę normalnego ciśnienia przez wielospecjalistyczne zespoły lekarzy: okulistę, kardiologa, neurologa, geriatrę i psychologa, biorąc pod uwagę wie-lochorobowość, szczególnie dotyczącą chorób krążenia i naczyń obwodowych, występującą u osób w tej grupie wiekowej. Rokowanie odnośnie zachowania wzroku u chorych na jaskrę normalnego ciśnienia jest podobne jak w każdej jaskrze z tym, że proces chorobowy postępuje wolno.
Należy mieć również nadzieję, że przyszła terapia jaskry rozszerzy się o: leki obniżające poziom cholesterolu (wpływ lipidów na ciśnienie wewnątrzgałkowe poprzez szlak metaboliczny Rho-kinazy), miejscowo stosowane inhibitory ROCK (Rho-associated coiled-coil forming kinase) obniżające ciśnienie wewnątrzgałkowe na drodze relaksacji elementów kurczliwych układu beleczkowego, podawanie do worka spojówkowego koenzymu Q10 (CoQ10) czy doszklistkowe podawanie przeciwciał antyamyloidowych.
