Klasyfikacja chorób pogranicza szklistkowo-plamkowego według International Vitreomacular Traction Study (IVTS) Group została zaproponowana w 2013 roku. Założeniem projektu było opracowanie systemu klasyfikacji, opartego na optycznej koherentnej tomografii (optical coherence tomography − OCT), następujących chorób: przylegania szklistkowo-plamkowego (vitreomacular adhesion − VMA), trakcji szklistkowo-plamkowych (vitreomacular traction − VMT) oraz pełnościennych otworów w plamce (full-thickness macular hole − FTMH).
VMA charakteryzuje się okołodołkowym odłączeniem ciała szklistego z pozostającym przyleganiem szklistkowo-plamkowym, bez naruszenia prawidłowej morfologii dołka. Natomiast VMT jest rozpoznawana przy nieprawidłowym tylnym odłączeniu ciała szklistego, powikłanym zaburzeniami anatomicznymi dołka. VMA i VMT można podzielić na ogniskowe (≤ 1500 µm) i szerokie (> 1500 µm) oraz izolowane i współistniejące z chorobami plamki. FTMH to uszkodzenie dołka z przerwaniem ciągłości wszystkich warstw siatkówki. Wyróżnia się FTMH pierwotne, zapoczątkowane przez VMT oraz wtórne spowodowane przez urazy lub inne schorzenia towarzyszące (m.in.: krótkowzroczność osiową, teleangiektazje plamkowe). Ze względu na rozmiar wyodrębniono otwory małe (≤ 250 µm), średnie (> 250 µm i ≤ 400 µm) oraz duże (> 400 µm).
Ocenie podlega również brak lub obecność VMT. W zależności od objawów i stopnia zaawansowania zaburzeń szklistkowo-plamkowych zalecana jest obserwacja, enzymatyczna witreoliza lub leczenie chirurgiczne. W bezobjawowym VMA/VMT wskazana jest obserwacja. U tzw. objawowych chorych z ogniskową VMT (również z FTMH ≤400 µm) można zastosować witreolizę enzymatyczną. Niepowodzenie witreolizy enzymatycznej, zaawansowane stadium VMT/FTMH oraz obecność błony nasiatkówkowej stanowią wskazanie do leczenia chirurgicznego – pars plana witrektomii.
System klasyfikacji chorób pogranicza szklistkowo-plamkowego według IVTS Group stanowi użyteczne narzędzie, wykorzystywane w codziennej praktyce lekarza okulisty oraz w badaniach naukowych.
