Wstęp: Celem pracy było porównanie występowania i nasilenia objawów okulistycznych u dzieci klas 4−8 szkoły podstawowej przed zdalnym nauczaniem i po roku zdalnej nauki z powodu pandemii COVID-19.
Materiały i metody: Badanie przeprowadzono za pomocą autorskiej ankiety. Wzięło w nim udział 109 rodziców sto dziewięciorga uczniów z klas od 4 do 8, uczących się zdalnie w Szkole Podstawowej nr 3 im. Adama Mickiewicza w Rabce-Zdroju oraz w Niepublicznej Szkole Podstawowej Sióstr Salezjanek im. Jana Pawła II we Wrocławiu.
Wyniki: Przed pandemią ponad połowa dzieci spędzała od 1 do 3 godzin dziennie przed ekranem. Ponad 84% ankietowanych nie zgłaszało wtedy żadnych dolegliwości ze strony narządu wzroku, tylko 11% respondentów zgłosiło wystąpienie jednego z objawów: bólu głowy, bólu oczu, pogorszenie widzenia (zamglenie, nieostre widzenie, dwojenie obrazu) czy uczucie piasku pod powiekami. Podczas zdalnych lekcji aż 98% dzieci poświęcało średnio 5 lub więcej godzin dziennie na pracę przed monitorem. Po roku takiego nauczania u 68,8% dzieci zauważono co najmniej jeden z objawów podanych powyżej. Najczęstszym symptomem był ból głowy, który pojawił się u 53,2%. U 5% dzieci wystąpiły wszystkie objawy, u 31,2% dzieci nie stwierdzono objawów.
Wnioski: Po roku zdalnego nauczania u większości dzieci pojawiły się dolegliwości okulistyczne, głównie ból głowy i/ lub ból oczu. Prawdopodobnie jest to spowodowane zwiększoną ilością czasu spędzanego przed komputerem. Średni czas przed ekranem w ramach rozrywki w czasie epidemii COVID-19 pozostał taki sam lub nawet uległ wydłużeniu i wynosił więcej niż 2 godziny dziennie, a zatem łącznie dzieci spędzają ponad 7 godzin przed monitorami.
