Streszczenie:
Wstęp: Udowodniono, że subiektywna ocena zdrowia koreluje z jego obiektywnymi wskaźnikami. Praca jest próbą znalezienia zależności między poczuciem zdrowia oraz wybranymi zmiennymi socjodemografcznymi i klinicznymi u osób leczonych z powodu jaskry.
Materiały i metody: Badaniami objęto 212 osób leczonych z powodu jaskry. Na wstępie zebrano dane socjodemografczne oraz przeprowadzono wywiad kliniczny. Subiektywne poczucie zdrowia oceniono za pomocą pytania: „jak ogólnie oceniłbyś swoje zdrowie (odpowiedzi: bardzo dobrze, dobrze, ani źle ani dobrze, źle, bardzo źle)?”. Najwyżej punktowaną odpowiedzią była: „bardzo dobrze” (5 pkt.), najniżej „bardzo źle” (1 pkt.).
Badani mieli ocenianą ostrość wzroku do bliży i do dali, pole widzenia, ciśnienie wewnątrzgałkowe, kąt przesączania oraz dno oka. W celu zbadania korelacji między cechami zastosowano współczynnik korelacji Spearmana i zbadano jego istotność. Test Manna-Whineya oraz Kruskala-Wallisa zastosowano, by porównać czy subiektywne oceny stanu zdrowia różnią się między grupami.
Wyniki: W naszym badaniu takie zmienne jak płeć męska, posiadanie wyższego wykształcenia i wykonywanie zawodów umysłowych, wiązały się z lepszym poczuciem zdrowia ankietowanych. Ponadto wykazano ujemną korelację między wiekiem a subiektywną oceną zdrowia. Osoby, które nie miały przyznanej grupy inwalidzkiej oraz nie pobierały świadczeń z tego tytułu, również oceniały swoje zdrowie lepiej. Rodzaj rozpoznanej jaskry, ilość stosowanych leków, jak również praktyczna jednooczność nie miały wpływu na poczucie zdrowia badanych. Osoby, które cierpiały na inne dodatkowe przewlekłe choroby oczu lub przewlekłe choroby ogólne, oceniały swój stan zdrowia gorzej niż osoby leczone tylko z powodu jaskry.
Wnioski: Planując interwencje medyczne u pacjentów chorujących na jaskrę należy mieć na uwadze wiele czynników, które modyfkują ich poczucie zdrowia.
