Wstęp: Celem pracy była analiza wad refrakcji
u osób kwalifkowanych do uprawiania sportu w klu-
bach sportowych województwa pomorskiego w latach
1980–1985 i 1995–2000.
Materiały i metody: Przebadano łącznie 16936
osób w wieku od 7 do 18 lat. U wszystkich badanych
określono ostrość wzroku do dali i do bliży przy pomo-
cy tablic Snellena. Z innych parametrów okulistycznych
oceniano: wartość ciśnienia śródgałkowego tonometrem
impresyjnym oraz widzenie barw przy pomocy tablic
pseudoizochromatycznych. Wszyscy poddani zostali ba-
daniu odcinka przedniego w świetle lampy szczelinowej
oraz oftalmoskopowej ocenie dna oka.
Wyniki: Porównując pierwszy i drugi okres badań
wykazano, że w latach 1995–2000 ponad siedmiokrot-
nie zwiększyła się liczba osób chcących uprawiać sport.
Wzrósł odsetek dziewcząt, z 37% w pierwszym okresie do
42% w drugim okresie. Zarówno w latach 1980–1985, jak
i 1995–2000 u dziewcząt, częściej niż u chłopców, obser-
wowano wady refrakcji. W obu przedziałach czasowych
najczęstszymi wadami refrakcji były krótkowzroczność
i astygmatyzm krótkowzroczny. Nasze obserwacje na te-
mat częstości występowania krótkowzroczności i astyg-
matyzmu krótkowzrocznego są zgodne z doniesieniami
innych autorów, którzy uważają, że krótkowzroczność
rzadziej występuje w okresie przedszkolnym, narasta zaś
w okresie szkolnym, występując najczęściej u młodzieży
w tzw. „okresie studenckim”.
Wnioski: Wydaje się, że prawidłowo wyrównane
wady wzroku nie stanowią przeszkody w uprawianiu
sportu przez dzieci i młodzież. Wyjątek stanowi wysoka
krótkowzroczność z dużymi zmianami zwyrodnieniowy-
mi siatkówki.
