Streszczenie
U chorych z wysoką krótkowzrocznością stwierdza się niekiedy narastający z czasem zez zbieżny, w skrajnej postaci przyjmujący postać zeza zbieżnego ustalonego (strabismus fxus). U tych chorych klasyczna operacja cofnięcia mięśnia prostego przyśrodkowego z towarzyszącym skróceniem mięśnia prostego bocznego (nawet wykonana w bardzo dużym zakresie) często nie przynosi spodziewanego efektu.
Yokoyama zaproponował metodę chirurgicznego połączenia mięśnia prostego bocznego z górnym przy pomocy niewchłanialnych szwów. Zgodnie z jego teorią, tylny biegun powiększonej gałki ocznej ulega „wepchnięciu” do górnoskroniowego kwadrantu oczodołu i zostaje uwięziony pomiędzy mięśniem prostym górnym a prostym bocznym. W rezultacie powstaje zez zbieżny i ku dołowi tego oka. Sugerowano, że przeprowadzenie operacji skrócenia (resekcji) mięśnia prostego bocznego może spowodować „wepchnięcie” tylnego bieguna bardziej do kwadrantu górnoskroniowego oczodołu, co zwiększy zeza. Dlatego operacji tej powinno się unikać w przypadku wysokiej krótkowzroczności.
Opisujemy przypadek 49-letniej kobiety, u której wykonane uprzednio trzy operacje cofnięcia mięśnia prostego przyśrodkowego i skrócenia mięśnia prostego bocznego w maksymalnym zakresie nie dały żadnego efektu. Dlatego wykonaliśmy operację Yokoyama w obu oczach, co dało bardzo dobry rezultat. Wydaje się więc, że operacja Yokoyama u chorych z zezem zbieżnym ustalonym w przebiegu wysokiej krótkowzroczności może być skuteczna, mimo wykonania uprzednio operacji skrócenia mięśnia prostego bocznego.
