Streszczenie
Starczowzroczność jest stanem, w którym ludzka soczewka traci – wraz z wiekiem – zdolność do ostrego widzenia z bliska. Nie ma możliwości, by jej zapobiec. Starczowzroczność dotyczy w przybliżeniu około połowy populacji, a jej dokładne mechanizmy nie są znane.
Pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj między 40 a 50 r.ż. Są to: trudność w czytaniu drobnego druku, zwłaszcza w warunkach gorszego oświetlenia, przemęczenie oczu podczas czytania przez dłuższy czas, zamazany obraz bliży czy chwilowe nieostre widzenie podczas zmiany w patrzeniu na różne odległości. Większość ludzi narzeka, że ich ręce stają się za krótkie, by czytany tekst trzymać w wygodnej odległości.
Przyczynowe leczenie starczowzroczności nie istnieje, ale jest wiele sposobów pozwalających na poprawę widzenia z bliska. Widzenie może być skorygowane przy użyciu okularów czy soczewek kontaktowych. Osobom, które nie chcą lub nie mogą ich stosować, nowe procedury chirurgiczne mogą dostarczyć zadowalających rozwiązań. Ten artykuł jest próbą przeglądu dostępnych metod chirurgicznych w leczeniu starczowzroczności.
