W ostatnich latach notuje się znaczny wzrost zapadalności na cukrzycę u dzieci i młodzieży. W wieku rozwojowym najczęściej występuje cukrzyca typu 1. Większość przypadków cukrzycy typu 1 jest rozpoznawana między 10 a 12 r.ż. Jednym z podstawowych badań okulistycznych jest angiografia fluoresceinowa, która jako badanie inwazyjne nie zawsze może być wykonana u dzieci.
W ostatnich latach ważną rolę odgrywają nieinwazyjne techniki obrazowania, takie jak: optyczna koherentna tomografia, mikroperymetria i autofluorescencja. Mikroperymetria bada czułość siatkówki w pożądanej lokalizacji w połączeniu z bezpośrednim obserwowaniem dna oka, pozwala też na dokładną analizę fiksacji.
W pracy przedstawiono przykłady badania mikroperymetrycznego u 3 pacjentek w wieku 16–17 lat z cukrzycą typu 1. Badanie wykonano przy użyciu mikroperymetru MP1. Czas trwania choroby wynosił 4, 12 i 13 lat. U wszystkich naszych pacjentek występowała stabilna centralna fiksacja. W 3 oczach stwierdzono występowanie mroczków względnych w obszarze plamki o średnicy 4°, a w 3 oczach czułość siatkówki w plamce była prawidłowa.
Przeprowadzone badania potwierdzają, że występowanie powikłań w narządzie wzroku wzrasta z czasem trwania cukrzycy.
Mikroperymetria jest bardzo przydatną metodą do wykrywania i monitorowania zmian w plamce u młodych pacjentów z cukrzycą typu 1, a analiza fiksacji pozwala na wczesne rozpoznanie obrzęku plamki. Mikroperymetria jest nieinwazyjną i dokładną metodą badania czułości siatkówki i fiksacji, dzięki czemu może w znaczący sposób poszerzyć dotychczasową diagnostykę okulistyczną.
