Do najpoważniejszych następstw cukrzycy wiążących się z istotnym pogorszeniem widzenia, a nawet utratą wzroku, zaliczamy retinopatię cukrzycową powikłaną obrzękiem plamki, krwotokiem przedsiatkówkowym lub do ciała szklistego, trakcyjnym odwarstwieniem siatkówki, jaskrą neowaskularną.
Koszty terapii cukrzycowego obrzęku plamki(diabetic macular edema – DME) na całym świecie są wysokie i stale rosną.
U chorych z DME w ciele szklistym obserwuje się zwiększoną koncentrację czynnika wzrostu śródbłonka naczyń (vascular endothelial growth factor – VEGF).
Doszklistkowe iniekcje leków anty-VEGF w terapii DME przynoszą lepsze efekty czynnościowe w porównaniu z laseroterapią.
W terapii DME stosowane są trzy doszklistkowe leki blokujące VEGF: aflibercept, ranibizumab, bewacizumab. Ograniczają DME i poprawiają widzenie przy zachowanym bezpieczeństwie miejscowym oraz ogólnoustrojowym. Jednak tylko aflibercept i ranibizumab zostały zarejestrowane przez FDA i EMEA w terapii DME. Avastin podawany jest do ciała szklistego off label.
DRCRNET, aby porównać skuteczność i bezpieczeństwo afliberceptu, ranibizumabu i bewacizumabu, przeprowadziło randomizowane badanie kliniczne terapii DME obejmującego centrum plamki. Przy dobrej wyjściowej ostrości wzroku pomiędzy 78 a 69 liter chorzy leczeni afliberceptem w dawce 2 mg zyskali średnio 8,0 liter, bewacizumabem w dawce 1,25 mg 7,5 litery, a ranibizumabem w dawce 0,3 mg 8,3 litery (p > 0,05). Kiedy wyjściowa ostrość wzroku wynosiła poniżej 69 liter, odnotowano jej poprawę w grupie afliberceptu o 18,9 liter, o 11,8 dla bewacizumabu i o 14,2 dla ranibizumabu.
Dla chorych z gorszym początkowym widzeniem wtórnym do DME skuteczniejszym lekiem jest aflibercept, który daje lepsze efekty czynnościowe przy analogicznym schemacie podawania innych leków anty-VEGF.
