Zapalenie śródbłonka rogówki to schorzenie o niejasnej etiologii, które w praktyce klinicznej może sprawić trudności diagnostyczne i terapeutyczne. Aktualnie w dostępnej literaturze niewiele jest doniesień analizujących ten temat. Opóźnienie diagnozy może prowadzić do wystąpienia nasilonego obrzęku rogówki, który z czasem przechodzi w postać utrwaloną, co w konsekwencji oznacza konieczność wdrożenia leczenia chirurgicznego i przeprowadzenia keratoplastyki.
W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 71-letniego mężczyzny, który zgłosił się do oddziału okulistyki celem diagnostyki i leczenia zapalenia rogówki oka prawego. W związku z obserwowanym obrazem klinicznym początkowo zastosowano antybiotykoterapię, nie uzyskując jednakże zadowalającego efektu. Następnie wprowadzono leczenie przeciwwirusowe, obserwując pogarszanie stanu pacjenta. W końcu skierowano go do dalszej diagnostyki w ramach oddziału okulistycznego.
W trakcie hospitalizacji rozpoznano endotelialne zapalenie rogówki z rozlanym obrzękiem jej miąższu i głębokim naciekiem komórek zapalnych oraz cha rakterystycznymi dla autoimmunologicznego podłoża schorzenia osadami na śródbłonku układającymi się w formie linijnej. Ze względu na niejednorodny obraz kliniczny początkowe leczenie nie przyniosło poprawy, a polipragmazja spowodowała defekt bariery nabłonkowej rogówki. Trafne rozpoznanie połączone z odpowiednią terapią immunomodulującą i wycofaniem nadmiaru leków spowodowało ustąpienie nasilonych zmian. Mimo zastosowania leczenia przynoszącego poprawę, nie udało się jednoznacznie ustalić przyczyny zaburzenia, a etiologia zapalenia rogówki w tym przypadku pozostaje nieznana.
