Krótkowzroczność (miopia) jest narastającym problemem współczesnego świata. Częstość jej występowania różni się w zależności od pochodzenia etnicznego i jest szczególnie duża wśród wschodnich Azjatów. Ryzyko wystąpienia powikłań ocznych w przypadku krótkowzroczności jest zbliżone do tego, jakie niosą ze sobą choroby sercowo-naczyniowe: nadciśnienie tętnicze, udar mózgu czy zawał mięśnia sercowego. Krótkowzroczność nie tylko negatywnie wpływa na samoocenę, pracę, wybór aktywności i zdrowie oczu, ale także stanowi jedną z wiodących przyczyn ślepoty na świecie.
W rozwoju miopii ważną rolę odgrywają zarówno czynniki środowiskowe, jak i genetyczne. Krótkowzroczność występuje częściej na obszarach miejskich, u wykształconych pacjentów, użytkowników komputerów, studentów, osób z wyższym IQ. Miopia stanowi niejednorodną wadę wzroku, ponieważ loci genetyczne i warianty genetyczne związane z nią są często różne w różnych rodzinach i grupach etnicznych, a kontrolują ją dziesiątki, a nawet setki loci chromosomowych. Dotychczas zidentyfikowane loci chromosomowe mogą odpowiadać za mniej niż 25% przypadków krótkowzroczności.
Krótkowzroczność stanowi główny czynnik ryzyka w przypadku wielu innych takich patologii oczu, jak: zaćma, jaskra, odwarstwienie siatkówki i zwyrodnienie plamki związane z krótkowzrocznością. U pacjentów z krótkowzrocznością występuje również duże ryzyko rozwoju plamkowej neowaskularyzacji naczyniówkowej. W pracy omówiono najczęstsze przyczyny krótkowzroczności oraz aktualnie istniejące możliwości powstrzymania jej rozwoju.
