Wstęp: Wysoka krótkowzroczność jest schorzeniem stanowiącym poważny problem kliniczny, ponieważ ma postępujący charakter, a zmiany degeneracyjne
w jej przebiegu mogą być przyczyną znacznego osłabienia ostrości wzroku. W pracy oceniano obraz plamki w optycznej koherentnej tomografi (OCT) u dzieci z wyoką krótkowzrocznością.
Materiały i metody: Badaniem objęto 29 dzieci (58 oczu) w wieku od 5 do 17 lat (średnia 11,2 lat) – grupa I z krótkowzrocznością od –6 do –15,5 D (średnia
9,8 D). Ostrość wzroku wynosiła od 0,1 do 1,0 (średnia 0,58). Grupę II – kontrolną stanowiło 26 dzieci (52 oczu) w wieku od 7 do 16 lat (średnia 10,3 lat) z refrakcją od 0,25 do +3 D (średnia +2,3 D), ostrością wzroku 1,0. Oceniano zależność grubości siatkówki w obrębie dołka od refrakcji, ostrości wzroku i wieku, przy założonym poziomie istotności α = 0,05. Badanie wykonano według protokołu Macular Thickness Map, Scan Length 6,0 mm, aparatem frmy Zeiss – Stratus OCT 3.Wyniki: W grupie I grubość siatkówki w plamce wynosiła od 155 do 229 µm (średnia 192 µm). Współzynnik korelacji grubości siatkówki w obrębie dołka do efrakcji wynosił 0,25 (p = 0,11). W grupie II grubość iatkówki w plamce wynosiła od 169 do 230 µm (średnia 193 µm). Współczynnik korelacji grubości siatkówki w obrębie dołka do refrakcji wynosił –0,07 (p = 0,81).
Wnioski: Nie stwierdzono istotnych statystycznie ależności grubości siatkówki w obrębie dołka od refrakji, ostrości wzroku i wieku u dzieci z wysoką krótko-wzrocznością i niewielkiego stopnia nadwzrocznością.
