Zespół suchego oka nie jest pojedynczą chorobą, ale wieloczynnikowym zespołem zaburzeń narządu wzroku. Celem pracy jest przedstawienie wybranych aspektów dotyczących przyczyn zespołu suchego oka, jego objawów, diagnostyki i leczenia. Praktycznie każdy w czasie swojego życia doświadcza dolegliwości związanych z przesuszeniem powierzchni oka, jednak niewielu pacjentów zdaje sobie sprawę z tego, że dolegliwości te są spowodowane zaburzeniami flmu łzowego.W poszczególnych przypadkach rzadko stwierdzamy tylko jedną przyczynę zespołu suchego oka, najczęściej można wykazać kilka z nich, współistniejących. Przyczyny zespołu suchego oka są bardzo różnorodne, m.in. związane z wiekiem, z zaburzeniami hormonalnymi w organizmie, polekowe. Objawy suchego oka są jednymi z najczęściej zgłaszanych przez pacjentów. Pacjenci skarżą się na: uczucie pieczenia, piasku pod powiekami, zadrażnienia oka oraz – paradoksalnie – na objawy nadmiernego łzawienia, rzadko na objawy suchości oka. Typowe dla tej jednostki chorobowej są wahania dolegliwości w ciągu doby.Rozpoznanie zespołu suchego oka opiera się w pierwszej kolejności na odczuciach subiektywnych pacjenta, a następnie na wykonywaniu testów diagnostycznych. Diagnostyka obejmuje badanie w lampie szczelinowej i ocenę fałdów spojówki oraz specjalistyczne testy, np. Schirmera czy barwienia zielenią lizaminy lub fuoresceiną. Jednym z podstawowych sposobów leczenia jest podawanie substytutów łez w postaci kropli lub żelu, rzadziej surowicy własnej. W bardziej zaawansowanych przypadkach stosuje się naszycie błony owodniowej, zatyczki do punktów łzowych czy zaszycie szpary powiekowej.
