Streszczenie:
Zaćma jest najczęstszą przyczyną utraty widzenia na całym świecie. Starzenie się populacji wiąże się ze zwiększoną liczbą wykonywanych operacji zaćmy, a co się z tym wiąże ze wzrostem oczekiwań społecznych co do komfortu i bezpieczeństwa przeprowadzanych zabiegów. Celem znieczulenia w okulistyce jest zapewnienie, operatorowi i pacjentowi, jak najlepszych warunków w trakcie zabiegu. W XIX wieku podstawową metodą znieczulenia do operacji okulistycznych było znieczulenie ogólne, metoda ta jednak wiązała się z ryzykiem wielu groźnych powikłań, zarówno miejscowych, jak i ogólnych.
Postęp w zakresie technik znieczulenia w okulistyce jest ściśle związany z udoskonalaniem metod operacyjnych. Rozwój anestezjologii okulistycznej polega przede wszystkim na ulepszaniu technik znieczulenia miejscowego. Pierwsze zabiegi wykonywano w znieczuleniu kroplowym stosując alkaloid – kokainę, następnie zaczęto rozwijać metody znieczulenia z zastosowaniem iniekcji dooczodołowych. Pod koniec XX wieku coraz większe znaczenie zaczęło zyskiwać znieczulenie kroplowe. W ten sposób historia znieczulenia w okulistyce zatoczyła koło.
