Penetrujące urazy oka stanowią istotną przyczynę nabytego bielma rogówki u dzieci. Niemniej jednak leczenie chirurgiczne dziecka z penetrującym urazem oka wiąże się z wieloma specyficznymi problemami. Głównym celem takiego leczenia jest w pierwszym rzędzie odtworzenie integralności gałki ocznej. Następnie, aby
umożliwić odzyskanie użytecznej ostrości wzroku, oś optyczna musi być wolna od przeszkód, a oko zaopatrzone w odpowiednią korekcję optyczną. Niepowodzenie przeszczepu jest znacznie częstsze po keratoplastyce drążącej przeprowadzanej u dzieci, niż w przypadku keratoplastyki drążącej wykonywanej u dorosłych. Również prognoza co do ostrości wzroku jest gorsza. Główną przyczyną niepowodzenia przeszczepu w tej grupie wiekowej jest odrzut endotelialny, który występuje tu częściej ze względu na większą aktywność dziecięcego układu immunologicznego. Wiadomo też, że współistniejące schorzenia oka, a także procedury chirurgiczne przeprowadzane jednocześnie z przeszczepem rogówki, znacznie skracają czas przeżycia przeszczepu. Stwierdzono, że takie czynniki, jak: owrzodzenie rogówki, przewlekłe zapalenie, patologia tylnego odcinka, lensektomia, powtórny przeszczep i powikłania pooperacyjne są związane z gorszą pooperacyjną ostrością wzroku i krótszym przeżyciem przeszczepu. Lepsze zrozumienie wpływu tych czynników skutkuje większym odsetkiem powodzeń przeszczepów rogówki u dzieci. Autorzy przedstawiają przebieg leczenia po urazie petardą u 10-letniej dziewczynki, uwzględniając: stan przedoperacyjny, technikę chirurgiczną przeszczepienia rogówki z rekonstrukcją przedniego odcinka oka, leczenie farmakologiczne, powikłania, technikę powtórnej transplantacji, zmiany grubości rogówki w czasie obserwacji, przezroczystość przeszczepu i pooperacyjną ostrość wzroku.
