Operacyjne usunięcie zaćmy z wszczepieniem sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej jest obecnie najczęściej wykonywanym zabiegiem operacyjnym w okulistyce. Częstość występowania groźnego powikłania, jakim jest pooperacyjne zapalenie wnętrza gałki ocznej, lokuje się pomiędzy 0,014–1,2% wszystkich operacji usunięcia zaćmy i jest różna w zależności od kraju i stosowanej profilaktyki okołooperacyjnej. Szacuje się, że u 15–30% pacjentów, którzy przebyli zapalenie wnętrza gałki ocznej, ostateczna ostrość wzroku wynosi 0,1 i mniej.
W ramach profilaktyki okołooperacyjnej zapalenia wnętrza gałki ocznej stosowana jest miejscowa antybiotykoterapia, przepłukanie worka spojówkowego roztworem jodku powidonu przed zabiegiem lub też dokomorowe podanie antybiotyku pod koniec zabiegu. Najczęściej miejscowo stosuje się fluorochinolony. Są dobrze tolerowane, tylko sporadycznie wywołują działania niepożądane.
W pracy przedstawiono dostępne dane piśmiennictwa dotyczące skuteczności i zastosowania fluorochinolonów w profilaktyce okołooperacyjnej zapalenia wnętrza gałki ocznej u pacjentów po operacji zaćmy.
Autorzy omawiają również wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie zaślepione badanie w 24 ośrodkach na terenie 9 krajów europejskich przeprowadzone w latach 2003–2006 przez Europejskie Towarzystwo Chirurgów Zaćmy i Chirurgów Refrakcyjnych Wykazano w nim skuteczność stosowania 0,5% lewofloksacyny podawanej w kroplach oraz 1 mg cefuroksymu podanego do komory przedniej na zakończenie zabiegu.
Najnowsze badania dotyczące postępowania okołooperacyjnego w chirurgii zaćmy jednoznacznie wskazują, poza dokomorową iniekcją cefuroksymu, fluorochinolony jako najlepszą grupę antybiotyków miejscowych stosowanych w profilaktyce okołooperacyjnej.
