Wstęp: Celem pracy była analiza wad refrakcji u osób kwalifikowanych pierwszy raz do pracy na wysokości w Poradni Okulistycznej Przemysłowego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Gdańsku w roku 2010 i 2013.
Pacjenci i metody: Przebadano łącznie 3886 osób w wieku od 18 do 65 lat. U wszystkich określono ostrość wzroku do dali i do bliży przy pomocy tablic Snellena oraz rodzaj wady refrakcji autorefraktometrem RK-F1 firmy Canon. Z innych parametrów okulistycznych oceniano: wartość ciśnienia śródgałkowego tonometrem bezdotykowym TX-F firmy Canon, widzenie barw przy pomocy tablic pseudoizochromatycznych Ishihary lub lampy Wilczka oraz wi-dzenie stereo, stosując test muchy. Wszyscy poddani zostali badaniu odcinka przedniego w świetle lampy szczelinowej Crane YZ5F oraz oftalmoskopowej ocenie dna oka oftalmoskopem Wellsch Allyn.
Wyniki: Porównując pierwszy i drugi okres badań, wykazano, że w roku 2013 zwiększyła się liczba osób zamierzających pracować na wysokości. Wzrósł odsetek kobiet z 13% w pierwszym okresie, do 30% w drugim. Zarówno w roku 2010, jak i w 2013, u kobiet częściej niż u mężczyzn obserwowano wady refrakcji. W obu przedziałach czasowych najczęstszą wadą refrakcji była krótkowzroczność.Te obserwacje na temat częstości występowania krótkowzroczności są zgodne z doniesieniami innych autorów, którzy uważają, że krótkowzroczność i astygmatyzm ujawnia się najczęściej u młodzieży w tzw. „okresie studenckim”.Wnioski: Właściwie wyrównane wady wzroku nie stanowią przeszkody do pracy na wysokości do 3 metrów i powyżej.
