Niesteroidowe leki przeciwzapalne weszły do praktyki okulistycznej dopiero na początku lat siedemdziesiątych ubiegłego stulecia. Wskazania do ich stosowania przez długie lata ograniczone były do schorzeń przedniego odcinka oka. Obecnie, gdy wiodącą przyczyną ślepoty wśród osób starszych są siatkówkowe powikłania nieprawidłowego naczyniotwórstwa, prowadzone są liczne badania opisujące unikalne właściwości niesteroidowych leków przeciwzapalnych w leczeniu zmian chorobowych tylnego bieguna gałki ocznej.
NLPZ mają zdolność hamowania dwóch grup enzymów katalizujących dalsze przemiany kwasu arachidonowego: cykloksygenaz (COX) oraz lipooksygenaz (LO). Produktami reakcji z udziałem enzymów COX są prostaglandyny, prostacykliny oraz tromboksany, mediatory procesu zapalnego, które powodują wazodylatację, wzrost przepuszczalności ścian naczyń krwionośnych, akumulację komórek stanu zapalnego. Prowadzi to do rozwoju takich powikłań, jak: miejscowy obrzęk, niedotlenienie tkanek czy nieprawidłowe naczyniotwórstwo. Powyższe przemiany w tkankach oka zachodzą głównie w ciele rzęskowym, tęczówce, a także siatkówce i naczyniówce
W okulistyce znalazło zastosowanie kilka preparatów NLPZ. Przykładem jest bromfenak, kwas 2-[2-amino-3-(4-bromobenzoilo)fenylo]octowy, pochodna amfenaku. Znalazł on zastosowanie w łagodzeniu bólu pooperacyjnego w chirurgii refrakcyjnej, profilaktyce torbielowatego obrzęku plamki, po zabiegach fakoemulsyfikacji zaćmy, jako substancja podtrzymująca znieczulenie i miozę oraz w leczeniu stanów zapalnych przedniego odcinka oka.
Stwierdzono, na modelu eksperymentalnym, że efektywne stężenie bromfenaku hamujące COX-1 jest nawet 10-krotnie mniejsze w porównaniu z innymi NLPZ. Jednocześnie w oparciu o modele zwierzęce potwierdzono, że bromfenak osiąga terapeutyczne stężenie na poziomie siatkówki i naczyniówki. Dzięki temu efektywnie zapobiega przemianie kwasu arachidonowego w aktywne produkty
