Jako pierwsi, ultradźwięki w okulistyce zastosowali amerykańscy okuliści Mundt i Hughes w 1956 r. Od tego czasu nastąpił bardzo szybki rozwój technik badawczych i w chwili obecnej dysponujemy różnorodnymi narzędziami do badania tkanek oka. Obecnie techniki ultrasonografczne są wykorzystywane do diagnostyki chorób oraz charakterystyki wielu procesów patologicznych, takich jak: tylne odłączenie ciała szklistego, odwarstwienie siatkówki, odłączenie naczyniówki, krwotok do ciała szklistego, zapalenie wnętrza gałki ocznej, czerniak błony naczyniowej i lokalizacja ciała obcego. Wykonujemy je głównie w stanach ograniczonej przezierności ośrodków optycznych, takich jak: zmętnienie rogówki, zaćma, czy krwotok wewnątrzgałkowy, kiedy to klasyczne metody badania oka nie mogą być zastosowane. Podstawowymi zaletami badania USG oka są jego szeroka dostępność oraz nieinwazyjność. Nowe zastosowania kliniczne pojawiły się wraz z rozwojem nowych technik, takich jak: ultrasonografa wysokiej częstotliwości, badania przepływu krwi metodą Dopplera czy ultrasonografą 3D. Celem tej pracy jest zobrazowanie problemów ultrasonografcznych napotykanych w codziennej pracy klinicznej, z zawężeniem do schorzeń ciała szklistego i siatkówki.
